Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duo Reges: constructio interrete.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Minime vero, inquit ille, consentit. Bork Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Quo modo autem philosophus loquitur?
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.

Bork: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Bork: Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Id mihi magnum videtur.: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Quare conare, quaeso.: Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Memini vero, inquam;: Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni
referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est
mali.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quare conare, quaeso.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?